نیاز به مدح و ستایش

 

• لَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ یَفْرَحُونَ بِمَا أَتَوا وَّیُحِبُّونَ أَن یُحْمَدُوا بِمَا لَمْ یَفْعَلُوا؛ دوست دارند در برابر کار ( نیکی ) که انجام نداده اند مورد ستایش قرار گیرند.آل عمران آیه ۱۸۸

برخی افراد خود بزرگ بین، بدون داشتن موفقیت های چشمگیر، فضائل اخلاقی و بدون انجام کارهای خیرخواهانه، دوست دارند تا دیگران به تعریف و تمجید آنها بپردازند؛ درواقع می خواهند مورد تایید همگان قرار گیرند.

• الامام علی علیه السلام : طَلَبُ الثّناءِ بغَیرِ استِحقاقٍ خُرقٌ؛ انتظار ستایش داشتن، بى آن که استحقاقش را داشته باشى، حماقت است. غرر الحکم : 5992

این افراد درواقع تنها به فخر فروشی اکتفا نمی کنند، بلکه فراتر از آنرا طلب می کنند و آن مورد تایید واقع شدن است.

این بیماردلان به اختلال شخصیت نمایشی دچار هستند. از دیدگاه روانشناسان این افراد دارای رفتاری پررنگ و لعاب و نمایشی هستند؛ خود را همتای شخصیت های مشهور و برجسته تصور می کنند و همواره ستاره متظاهر مجالس بوده و با دلربایی، جذابیت ظاهری، اغواگری و عشوه گری می کوشند تا تحسین و تایید دیگران را کسب کنند.

آنان به سرعت روابط صمیمانه و پرشوری برقرار می کنند اما به سرعت خسته شده و احساس می کنند که قدرشناسی کافی از آنان به عمل نیامده.

• الامام علی علیه السلام : عَجِبتُ لِمَن یُوصَفُ بالخَیرِ الّذی یَعلَمُ أنّهُ لَیسَ فیهِ کیفَ یَرضى؛ در شگفتم از کسى که به خوبى اى ستوده مى شود که مى داند در او نیست و با این حال خوشحال مى شود!غرر الحکم : 6282

اگر کانون توجه واقع نشوند یا تحسین و تایید نشوند، تندخو می شوند، می زنند زیر گریه و دیگران را ملامت می کنند.

چنین وضعیتی درواقع جزء بدترین حالات خود بزرگ بینی محسوب می شود. انسان خردمند در خود نیازی به تحسین و تایید شدن توسط دیگران ندارد و کار درست را انجام می دهد، اگرچه مورد سرزنش قرار گیرد